Wróżka.

Nigdy nie wiadomo, kiedy z pozoru drobiazg może nagle zaważyć na całym życiu. A jak nie na całym, to na znacznej jego części. Skoro więc nasze losy zależą tak bardzo od tego. co jest poza naszą kontrolą, nic dziwnego, że różni wróżbici, wróżki i inni jasnowidze mają się świetnie i w najbliższej przyszłości raczej źle mieć nie będą. Chociaż nie wszyscy. Wróżka boleśnie się o tym przekonała. Spragnionym wiedzy o przyszłości serwowała przepowiednie seryjnie - wszystkie szczęśliwe. Szło jej jak z płatka, bo. co tu gadać. takie horoskopy i wróżby są do siebie podobne jak dwie krople spirytusu. To ostatnie porównanie jest użyte nie bez kozery, albowiem los zetknie wróżkę nieoczekiwanie z panem Franciszkiem - kiperem i znawcą owych kropli, a spotkanie, czy raczej zderzenie obojga pociągnie Świetny interes daleko idące konsekwencje życiowe dla kilku osób. Pan Franciszek wcześniej nie musiał korzystać z usług żadnych tam jasnowidzów i wróżek, albowiem dokładnie wiedział, co go czeka w bliższej i dalszej przyszłości: marskość, delirka i zejście śmiertelne. To ostatnie majaczyło gdzieś tam na dalekim horyzoncie i pan Franciszek, który nie zwykł przejmować się tym. co będzie za tydzień, tym mniej myślał o dalszej przyszłości. Trzeba przyznać, że miał wierne grono towarzyszy, wyznających tę samą ideologię. Wśród nich był serdeczny druh pana Franciszka, Karol W. - młodzieniec wchodzący dopiero w życie. chłopczyna ambitna, z uwielbieniem wpatrujący się w swego mistrza. Oprócz mentora Karol miał narzeczoną, która krzywym okiem patrzyła na owe zamiłowania. aż w końcu postawiła mu ultimatum: albo ona. albo zaawansowany kurs dawania w szyję. Karol był w rozterce, albowiem i to go nęciło, i to go kusiło. Nie mogąc dać sobie rady z tym dylematem, postanowił zasięgnąć rady u fachowca, i jego wybór padł na wróżkę. która swój gabinet miała w sąsiedniej kamienicy. Wszedł, uiścił stosowną opłatę i zażądał sprawozdania na temat swej najbliższej przyszłości. I tu Madame Sybilla dokonała swego fałszywego wyboru, nawet o tym nie wiedząc. Zamiast zwyczajowego widzenia szczęścia, zdrowia i wszelkiej pomyślności u boku ukochanej kobiety, coś ją podkusiło i wdała się w mętne mamrotanie o uczuciowych komplikacjach czekających pytającego, a nawet, o horror, o zdradzie panny z kimś dobrze mu znanym, kogo określiła mianem „fałszywy przyjaciel".



Karol zbladł, potem poczerwieniał, a następnie wybiegł z gabinetu. zaś wróżka zajęła się przeliczaniem utargu, w dalszym ciągu nie wiedząc, że czarne chmury już się nad nią gromadzą. Nowe życie Chmury zmaterializowały się w postaci rozjuszonego dżentelmena, od którego czuć było woń mocnego alkoholu. Wzburzony klient, którym okazał się pan Franciszek, nie był ciekaw swej przyszłości, zadał natomiast pytanie. czy pani wróżka wie coś o swojej, i to tej najbliższej. Wróżka nie wiedziała, bo jak to mówią: szewc bez butów chodzi. Nie wiedziała. ale wkrótce się dowiedziała. Pan Franciszek wstał nagle, kopnął w stolik, przy którym siedzieli. a następnie doszczętnie zdemolował resztę wyposażenia lokalu, jego właścicielki oczywiście nie wyłączając. Za sprawą tego jednego wydarzenia życie trzech osób nabrało innego biegu: Wróżka zrezygnowała z zawodu