Kobiety Dziennikarki.

0 lekarkach, nauczycielkach, pielęgniarkach, tkaczkach, i ekspedientkach, kobietach inżynierach pisałam wielokroć. 0 dziennikarkach - wstyd się przyznać nigdy. A to w raporcie niewiele. Dobrze się więc stało, że pierwsze europejskie forum poświęcone kobietom w środkach masowego przekazu obradowało właśnie w Warszawie. Zasiadło nas przy stole ponad 40. Dziennikarki pracujące w dużych, wielonakładowych dziennikach, magazynach, agencjach, radiu i telewizji 23 krajów Europy i Ameryki Północnej. W tak szerokim gronie nie odbywało się żadne z dotychczasowych spotkań, stąd ogromna różnorodność problemów o jakich mówiono. Poprzestanę na najważniejszych. Dostęp kobiet do zawodu. My, a wraz z nami koleżanki z krajów europejskich mówiłyśmy o postępującej feminizacji zawodu dziennikarskiego. Czeszka nieprzypadkowo zwróciła uwagę, iż ostatnio w ich filmach role dziennikarzy grają kobiety. Stanowią już 34 proc. zatrudnionych w dziennikarstwie. Na Białorusi - 50 proc. U nas - 35. W Moskwie na Wydziale Dziennikarstwa studiuje 41 proc. kobiet. Mówiłyśmy o tym z niepokojem - jak godzić ten trudny, wymagający odporności fizycznej, psychicznej i stałej dyspozycyjności zawód z rolą matki?. Zmartwienia koleżanek z Zachodu są inne. One walczą o szersze wejście kobiet do zawodu. Trudno się im dziwić. Bezrobocie jest faktem, o czym mówiły. Pierwszymi jego ofiarami są z reguły także i w mass mediach - kobiety. Przeprowadzone na zlecenie UNESCO przez Irlandkę, socjologa Margaret badania w 10 krajach EU na temat zatrudnienia kobiet w mass mediach wykazały, że nie wzrosło ono w ciągu 25 lat absolutnie. Dlatego też koleżanki z krajów Europy zachodniej przestrzegały nas przed oficjalnymi danymi, które wykazują, że np. w telewizji, w której pracuje Inga 1/3 zatrudnionych to kobiety. Tak, ale dziennikarek jest tylko kilka. Reszta to montażystki i pracownice administracji. Natomiast w dzienniku 17 dziennikarzy i 2 dziennikarki, a wśród korespondentów zagranicznych też tylko dwie na 12 mężczyzn. Nawet w dziale teatralnym jedna na dziesięciu. Ten układ w zatrudnieniu rzutuje na zarobki. Zostanę przy typowym dobrym przykładzie Ingi. W jej stacji telewizyjnej w grupie najlepiej zarabiających znalazło się 170 mężczyzn i 8 kobiet. Awanse. Tu najczęściej padało słowo dyskryminacja. Badania Margaret potwierdzają, że równości między mężczyznami a kobietami w tym względzie nie ma. Niezadowolenie jest więc uzasadnione, bo przecież na pięciu zatrudnionych w mass mediach mężczyzn jeden trafia do kierownictwa. Kobiet musi być 25, żeby awansowała jedna. Tyle statystyki. Ale mówiło się też o psychicznych oporach samych kobiet. O braku wiary w siebie i o mniejszej sile przebicia. Koleżanki z Zachodu były w tym punkcie obrad znacznie od nas aktywniejsze. Chociaż Czeszki nie ukrywały, że u nich kobiety są naczelnymi wyłącznie w pismach dla kobiet. My, właściwie nie wiem dlaczego nie robiłyśmy z tego problemu. Może dlatego, że w polskiej delegacji były prócz mnie same szefowe? Zaskoczone najwyraźniej naszym spokojem w tej sprawie, bystre i dociekliwe koleżanki - dziennikarki z zachodnich mass mediów, dociskały mnie w kuluarowych pogawędkach, i to ostro, jak to one potrafią, w sprawie kobiet-szefów pism, agencji, programów. - Nie babskich! - zaznaczały. Poza panią Kirą żadnej wskazać nie umiałam. Zastępczynie nie satysfakcjonowały moich rozmówczyń.